Een lobbygroep in Spanje pleit voor een einde aan lange lunchpauzes en werken tot in de late uurtjes, om de arbeidsproductiviteit te verhogen.
Spanje heeft een ander levensritme dan andere Europese landen. ’s Middags wordt er ruim de tijd genomen voor een uitgebreide maaltijd. De Spaanse siësta is een bekend cliché, maar volgens veel Spanjaarden betekent dat niet dat er minder wordt gewerkt. Na de lange lunch keert iedereen terug op kantoor, om tot in de avonduren door te werken.
Dan volgt een laat avondeten, rond een uur of tien. Ook de tijd waarop de meest populaire programma’s op tv’s beginnen. Prime-time duurt in Spanje tot in de vroege ochtend: volgens een onderzoek kijkt een kwart van de bevolking tussen middernacht en één uur ’s nachts nog televisie.
8-tot-5
Dit aparte levensritme is diep verankerd in de nationale identiteit. Maar nu Spanje in een diepe economische crisis verkeert, gaan steeds meer stemmen op om dit schema te verlaten, schrijft de New York Times. De Vereniging voor de Rationalisatie van Spaanse Werktijden wil naar een 8-tot-5-werkdag.
Beter voor werkende vrouwen, die niet onnodig laat op het werk worden gehouden, beter voor gezinnen, die daardoor meer tijd met elkaar kunnen doorbrengen, en beter voor de nationale arbeidsproductiviteit.
Klok uur terug
Niet alleen de kantoortijden zouden moeten worden aangepast, maar ook het uitzendschema van televisiestations. En Spanje zou zelfs moeten afstappen van de Midden-Europese Tijd, in de Tweede Wereldoorlog ingevoerd door dictator Franco om op één lijn te zitten met het toenmalige nazi-Duitsland. Spanje zou de klok een uur terug moeten zetten, zodat het dezelfde tijd heeft als Groot-Brittannië en buurland Portugal.
Volgens de Vereniging maken Spanjaarden langere uren dan de Duitsers, maar doen ze maar 59 procent van het werk. Maar volgens andere statistieken doet Spanje het qua arbeidsproductiviteit juist beter dan andere EU-landen. Er zijn dan ook genoeg experts die sceptisch staan tegenover het pleidooi.
Nederlandse lunch
Miguel Carbaya (26) liep stage in Nederland en was geschokt door de Nederlandse lunchpauze van een half uur, zegt hij tegen de New York Times. Hij is dan ook tegen de invoering van een lunch zonder dutje. "Eten is één ding, maar jezelf voeden is iets anders. Onze cultuur en gebruiken zijn onze manier van leven." Maar een korter dutje zou wel kunnen, geeft hij toe. "Twintig minuten schijnt genoeg te zijn om de productiviteit te verhogen."
Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl